W 1977 Tom Stoppard i Andre Previn stworzyli sztuke dla aktorow i orkiestry, ktora ze wzgledu na swoja nietypowa forme, rzadko bywa wystawiana na scenie. Ta czarna komedia na temat Zwiazku Radzieckiego zagoscila jednak ostatnio na deskach teatru narodowego, aby w 65 minut zablysnac dobrym sceneriuszem i melodyjna kompozycja.
Dwoch mezczyzn dzieli cele w szpitalu psychiatrycznym. Alexander Ivanov jest wiezniem politycznym, ktory zostanie wypuszczony ze szpitala pod warunkiem przyznania, ze jego krytyczne wypowiedzi na temat rzadu Zwiazku Radzieckiego byly powodem choroby psychicznej. Drugi wiezien to rowniez Alexander Ivanov, ktory naprawde cierpi na schizofrenie i twierdzi, ze posiada wlasna orkiestre, ktora stara sie dyrygowac. W tym samym czasie nauczycielka syna Alexandra stara sie go przekonac, iz jego ojciec jest naprawde psychicznie chory.
Wokol tej fabuly Stoppard buduje atmosfere gniewu wobec tyranii, zwraca uwage widza na niesprawiedliwosc i tragedie jednostek. Zupelnie zdrowy Alexander zostanie wypuszczony tylko jesli
nazwie sam siebie oblakanym. Tej absurdalnej sytuacji tragizmu dodaje nie tylko fakt dzielenia celi
z szalonym pacjentem ale rowniez pulkownik, ktory ma zadecydowac o jego losie, w rzeczywistosci
jest doktorem filologi.
Choc z pozoru sztuka wydaje sie byc o ciezkiej tematyce, napisana jest lekkim jezykiem, z mnostwem smiesznych dialogow i absurdalnych sytuacj, np kapitalny doktor - skrzypek. Intensywnosci dodaje dobra oprawa muzyczna i choc jest to faktycznie komedia polityczna, 65 minut mija bardzo szybko.
Southbank Sinfonia wystepujaca w roli orkiestry, swietnie radzi sobie rowniez aktorsko (sceny agresji wobec muzykow). Pomimo, iz to tematyka ulegla przedawnieniu i nie wzbudza w widzu az tak poteznych emocji jak kiedys zdecydowanie warto zobaczyc.
___________________________________________
Przydatne linki:
Recenzja EGBDF w Guardian
Opis EGBDF na stronie National Theatre
Tom Stoppard na Wikipedii
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz