niedziela, 5 czerwca 2011

Radical Bloomsbury w Brighton Royal Pavilion


Nadeszly cieplejsze dni, czesciej bedziemy wyskakiwac z Londynu w wolnych chwilach. Niecala godzine drogi na poludnie od Londynu jest Brighton, miasteczko wprost stworzone na weekendowe odwiedziny. Morze co prawda zimne, a plaza kamienista ale wynagradzaja to nietuzinkowe butiki, bezpretensjonalne restauracje i wyluzowane kluby. Teraz jest jeszcze jedna wymowka zeby odwiedzic Brighton - od 16 kwietnia do 9 pazdziernika Brighton Pavilion pokazuje na pierwszym pietrze wystawe Radical Bloomsbury.


Duncan Grant - Bathing (1911)


Poczatek XX wieku do dzis wspominany jest z uzasadnionym rozrzewnieniem. To wtedy uksztaltowaly sie podwaliny nowoczesnego spoleczenstwa. Druga rewolucja przemyslowa i produkcja seryjna zaowocowaly wprowadzeniem do masowego uzytku wynalazkow takich jak elektryczne oswietlenie, radio, pralka, lodowka, samochod, kino, kolej. Postepowala urbanizacja. Na dobre zaczela sie ksztaltowac liczna klasa srednia. Dekadenckie klimaty miast takich jak Paryz, Londyn czy Krakow szly w parze z silna dzialalnoscia grup artystycznych reprezentujacych odejscie od sztuki jak ja wczesniej rozumiano. Przemineli wczesni ostrozni prekursorzy zmian jak Paul Cezanne czy Vincent Van Gogh i nowa sztuka uderzyla z cala modernistyczna moca. Paryz objeli w posiadanie artysci z kregu Henri Matisse'a, Marcela Duchamp'a czy Pabla Picasso, w Krakowie rzadzila Mloda Polska. Tymczasem w Bloomsbury, w polnocnym Londynie spotkania towarzysko imprezowe grupy przyjaciol ze szkoly staly sie poczatkiem wplywowej w kregach artystycznych, literackich i spolecznych Grupy Bloomsbury. Nalezeli do niej m.in. pisarka Virginia Woolf, ekonomista Jon Maynard Keyenes czy krytyk i literat Lytton Stratchey. 


Bloomsbury Group














Powyzej zdjecie czesci grupy - po prawej stronie artysci Duncan Grant i Vanessa Bell, tworczosc ktorych przedstawia wystawa w Brighton Pavilion. Duncan i Vanessa, podobnie jak pozostali czlonkowie grupy pochodzili z zamoznych rodzin, mieli szczesliwe dziecinstwo i odebrali gruntowne artystyczne wyksztalcenie. Podobnie jak pozostali czlonkowie Bloomsbury, swoim zyciem przelamywali panujace owczesnie standardy obyczajowe. Vanessa co prawda poslubila Clive'a Bella, jednak ich zwiazek pozostawal otwarty, a kochankowie obydwojga pomieszkiwali w domu Bellow. Pomieszkiwal tam tez Duncan Grant, ktory pomimo swojej otwarcie homoseksualnej orientacji, przez dlugie lata byl romantycznie zwiazany z Vanessa (zdjecia ponizej).


Duncan Grant, Vanessa Bell





Vanessa i Duncan swoj styl uksztaltowali wyraznie czerpiac z  paryskich mistrzow tamtego okresu, m.in. Paula Cezanne, Henri'ego Matisse czy Pabla Picasso. Inspiracje paryskimi mistrzami widac nie tylko w szeroko pojetym post-impresjonistycznym stylu Duncana i Vanessy, eksplorujacym tez obszary prymitywizmu, kubizmu i fowizmu ale takze bezposrednio w ich wielu pracach.


Duncan Grant - Head of Eve (1913); Pablo Picasso - Head of a woman (1907)


       
Vanessa Bell - Portrait of Molly MacCarthy (1914-15); Pablo Picasso - Portrait of Wilhelm Uhde (1910)


Wielu zarzuca Duncanowi i Vanessie brak oryginalnosci i traktuje ich tworczosc jako wtorna. W istocie, to Camden Town Group (niedawna wystawa w Tate Britain) jest zazwyczaj podawana jako reprezentatywny przyklad malarstwa brytyjskiego tamtego okresu, podczas gdy o Bloomsbury Group wspomina sie raczej w kontekscie literatury i nauk spolecznych (i w kontekscie towarzyskim!). Mimo tego jesli jestescie w Brighton, warto zajrzec do Royal Pavilion na kompaktowa wystawe prac Duncana Granta i Vanessy Bell, chocby po to zeby przez chwile wczuc sie w atmosfere poczatku poprzedniego wieku.
___________________________________________
Przydatne linki:

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz